Bart Dinkelman  (57)

Aangenaam: Bart Dinkelman, 57 jaar, gelukkig getrouwd en 2 kinderen.
Houd o.a. van natuur (wandelen), kleur, fotografie, symmetrie,  doe-het-zelven en ben fanatiek survivalrun-atleet.

Ik loop ongeveer 10 jaar met Tinnitus. Dit heeft zich in de loop der jaren naar mijn beleving geïntensiveerd. Daarnaast heeft de hoge piep zich tussen de oren van links naar rechts verplaatst. “Het zit dus echt tussen de oren”.

Bij de Tinnitus Academie in Enschede ben ik een traject gaan volgen gebaseerd op de Bekhuis-methodiek.

 Mijn motivatie was vooral de angst dat er een niet leefbare situatie zou kunnen ontstaan. Klink nogal zwaar maar zo dacht ik er wel over. 

Na KNO-artsen, gehoortesten, accupunctuur, wang/kaak massage, MRI-scan gehoororgaan en een vermoeidheid/duizeligheid onderzoek kwam ik eind vorig jaar in contact met
Nicole Bekhuis.

In voorbereiding op het intakegesprek een aantal vragenlijsten ingevuld. N.a.v. het intakegesprek heb ik voor een individueel traject gekozen. Ik vond het programma er indrukwekkend uitzien.

En indrukwekkend was het……..en is het nog steeds.

Je onbewust en onderbewustzijn. Voor mij een onontgonnen gebied. Maar een enorme gereedschapskist vol tools. En dat die tools aanspreekbaar zijn in die paar intensieve dagen is wel gebleken. Nog steeds ongelooflijk!

Wat een opluchting. De verwerking is haast niet te bevatten. Wat overkomt me allemaal. Wat een rijk medium. Je krijgt in korte tijd zoveel mee!

Het wordt best lang stuk maar toch nog even een kleine sportervaring delen een dag na het traject.

Op het programma stond: Inlopen, kano, brugklim onderdoor, tempo-lopen, brugklim langszij, berg-duurloop, kano, brugklim onderdoor, uitlopen.

 Hard lopend langs de Berkel voerden mijn gedachten naar de afgelopen dagen. Mijn ademhaling leek tot rust te komen. Langere diepere halen….. Voelde mijn benen niet meer. Maar ik ging wel degelijk hard vooruit. Alsof ik zweefde……..het koste ook geen enkele moeite…..Wat een rust…..Huuh, ben ik hier al?

Tijdens het sporten stal ik mijn kano tijdelijk achter enorm grote populieren. Ik krijg altijd een respectvol, warm gevoel bij deze oude reuzen. Alsof ze je groeten met hun zware, rustgevende stem met jaren aan ervaring…… big smile.

Op de Lochemse berg kwam ik in een hele krachtige trans-fase. Althans, ik denk dat het zoiets is. Op de grond zag ik kleurrijk blad op de grond liggen tijdens de run naar boven de heuvel op. De bladeren komen ineens heel sterk naar voren. De donkere bleven laag liggen en de licht gekleurde bladeren begonnen op te stijgen. Een bijzondere ervaring!
Ik krijg er zo weer kippenvel van.

Het leek zelfs even tijdens het klimmen dat door kracht, de concentratie, de bloed stuwing de opkomende verzuring verminderde…. Fantastisch toch?!